O tym, że wygląd jest ważny.

To bzdura, że wygląd się nie liczy. Jeśli wyglądasz jak Quasimodo, to mała szansa, że sobie kogoś znajdziesz. Co widzimy najpierw w człowieku? Przecież nie piękną osobowość, szeroki wachlarz zainteresowań czy wartości, które wyznajemy. Widzimy twarz i sylwetkę. I kiedyś czytałem, że w ciągu ułamka sekundy, wyrabiamy sobie zdanie na temat danej osoby. Myślę, że pięknym ludziom jest łatwiej w życiu. Nazwijcie mnie próżniakiem, ale sądzę, że nikt nie chce być brzydki.

Z drugiej strony, uroda nie gwarantuje nam szczęścia. Każdy z nas może zostać wystawiony na próbę, której nie podoła. I wtedy białe zęby i szlachetne rysy twarzy na nic się przydadzą. I tak sobie teraz myślę, że w pewnych przypadkach, może nawet trudniej jest być pięknym (hmm...) z tych samych powodów, które wymieniłem w pierwszym akapicie. Ciężej ci będzie znaleźć przyjaciela czy prawdziwą miłość. Tracisz to "sitko", eliminujące próżnych ludzi.

Ja, jako niezbyt piękne stworzenie, zmieniłbym w sobie wszystko. Tu sobie dodał centymetrów, tam odjął, tu poszerzył, tam zwęził. Jak pisała kiedyś Justyna - chciałbym, żeby Bóg sprawił bym był głupszy, ale ładniejszy. Bo te zalety, które posiadam tak naprawdę nie liczą się dzisiaj. Doceniam je, jasne, i cieszę się, że są, ale przydałby się taki reforge statystyk. Może wtedy patrzyłbym w lustro i kochał osobę, którą w nim widzę.

A na koniec modlitwa:

Panie, daj mi odwagę, abym zaakceptował to, czego nie mogę zmienić, siłę, abym zmienił to, co mogę i mądrość, abym umiał dostrzec różnicę.

Z Bogiem!